karlı kayın ormanı

bir nazım hikmet şiiridir. sözleri şöyledir: karlı kayın ormanında yürüyorum geceleyin efkarlıyım, efkarlıyım elini ver nerde elin memleket mi yıldızlar mı gençliğim mi daha uzak kayınların arasında bir pencere sarı sıcak ben ordan geçerken biri amca dese gir içeri girip yerden selamlasa hane içindekileri yedi tepeli şehrimde bıraktım gonca gülümü ne ölümden korkmak ayıp ne de düşünmek ölümü ayrıca, zülfü livaneli tarafından "nazım türküsü" albümünde yorumlanmıştır.

insanı huzura kavuşturan nazım hikmetin siirinden uyarlanan şarkı

--- spoiler --- ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü --- spoiler ---

"pişt barmen sende bizdensin karlı kayın ormaninda bisiklete binersin baskaldiriyorum de kaldir basini indir kasini azgin demokrat"

nazım'ın şiirinden, zülfü'nün dilinden. sözlerin güzelliğine bak memleket mi yıldızlar mı gençliğim mi daha uzak. daha ne denilebilir ki.. üniversitede bir hocam vardı. çok severdi bu şiiri. şimdi başka bir ünide öğretim üyesi olmuş. hala söylüyor mudur acaba?

zülfü livaneli mükemmel söyler. "efkarlıyım, efkarlıyım, elini ver nerde elin?"

t: bir nazım hikmet şiiri olup zülfü livaneli tarafından bestelenmiş; nazım türküsü albümünden bir parça. insanın yüreğini uzaklara götüren cinsten, ne güzel sözleri var bu şiirin. "efkarlıyım, efkarlıyım, elini ver nerde elin?" --- spoiler --- karlı kayın ormanında yürüyorum geceleyin efkarlıyım, efkarlıyım elini ver nerde elin memleket mi yıldızlar mı gençliğim mi daha uzak kayınların arasında bir pencere sarı sıcak ben ordan geçerken biri amca dese gir içeri girip yerden selamlasa hane içindekileri yedi tepeli şehrimde bıraktım gonca gülümü ne ölümden korkmak ayıp ne de düşünmek ölümü --- spoiler --- -link

(bkz: özdemir erdoğan) yorumunu daha çok beğendiğim şiir/şarkı.

Nazım Hikmet’in insanın içine dokunan şiiri. Yalnızken sabahın ilk ışıklarında hissederek okumanızı ve Zülfü Livaneli’den dinlemenizi tavsiye ederim. Müthiş bir ses. --- spoiler --- Karlı kayın ormanında yürüyorum geceleyin. Efkârlıyım, efkârlıyım, elini ver, nerde elin? Memleket mi, yıldızlar mı, gençliğim mi daha uzak? Kayınların arasında bir pencere, sarı, sıcak. Ben ordan geçerken biri: "Amca, dese, gir içeri." Girip yerden selâmlasam hane içindekileri. Yedi tepeli şehrimde bıraktım gonca gülümü. Ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü. --- spoiler ---